Over de ontsiering, vertrutting en ondergang van het oude Spijkerkwartier

Hoewel het natuurlijk allemaal heel gezellig en aandoenlijk lijkt, die LED-lampjes van Soundtrek, bedoeld voor het 'opleuken' van het kruispunt Spijkerlaan, Spijkerstraat, Kastanjelaan, is het in feite een groffe ontsiering van een Rijksmonument wat een uitstraling had van de grote hand Hendrik Jan Heuvelink senior.

Enkele strijkstokkelijke ervaringen

Jaa, even los van vrijwel alles...

Men kan ook plotseling, uit het niets feitelijk, zomaar gitaar gaan spelen met een strijkstok. Ja, wat levert dat op, als toon of aard van het spel, ik wilde tot in mijn diepste wezen kennis maken met een nieuw onderzoek naar de aanschaf van een mij onbekende soort ruisbron: de strijkstok.

Ik had nimmer ooit eerder (ik ben nog maar zestig) een strijkstok bespeeld. Dat leek mij wel een zeer bijzondere ervaring. Inmiddels maakte ik er - na de aanschaf van wat achteraf een vioolstrijkstok bleek - zelf nog eentje bij. Nou ja okee, een klein maar wel degelijk effectief strijkstokje, met beharste 'haren' van staalgaren.

De hars is één van de diepere geheimen van de relatie tussen de strijkstok en de snaren. Zonder hars geen ruis, zonder ruis geen wind, zonder wind geen nieuwe bomen en wouden van

Met het klein ding bespeelde ik mijn langste snaar ooit, meer dan twee meter strak gespannen koord van de wit/rode keuken-katoendraad verticaal opgespannen langs zelfs twee katrollen in de hoogte van de kast in de bijkeuken. Welk ik overigens voor een beetje effect wel met hars ook moest bestrijken, zodat de effecten van het resoneren in grond- en boventonen zich konden gaan openbaren. Wat bij het aanstrijken van de snaar inderdaad ook geschiedde.

Het mooiste was de ontdekking van de relatie met de haren en de hars. Immers, de ruis komt echt niet uit de haren van de strijkstok, maar uit de hars op de haren en snaren en hoe dat langs elkaar ruist, vanwaar dan de toon komt die de lengte omvat van de - al dan niet ingedrukte - snaar.

Vooral de kwaliteit van de aanraking van de haren-met-hars en de snaren-eventueel-met-vingers is van eminent belang en maakt het essentiële verschil. De snaren ...zijn mijn verlengde stembanden geworden, via mijn vingers links en vingers rechts, met opgespannen paardehaar, met hars uit de streek van - ja, waar komt die hars precies vandaan, wie zit er in de harsbusiness? Wie hoort daar ooit van? Vrijwel niemand, net zomin als iemand in de kunstkniehandel zit. Maar dat maakt allemaal niet uit, de resin business iszoals ie is en dat laat ik even zo.

Met dank aan de 'violin' hars van Paganini Rosin van de firma W. Geipel en 'gemaakt' in Germany.

Stellingen over hoeveel batterijen in het openbare elektriciteitsnet of dat we ons gedrag wat aanpassen

Kracht in de openbare ruimte kan merkwaardige vorm aan nemen, hier 18,5 kilowatt voor een biomassa-verdichter. er gaat grof hout in en komen snippers uit. Een klein gevaarte, maar normaal in industriële omgeving. Kan best in de wijk.

Hebben we er iets aan? Heeft iemand een houtkachel en een brikettenpers?

Of doet de blauwe wijkeconomie dat straks allemaal voor de wijkbewoners na het afscheid van een gesneuvelde wijkboom, waarmee het zelf beschermde wijkhout zo een tweede leven krijgt? Of anders gezegd, in welke huisvuil of kolen-centrale gaat ons hout uit Spijkerstraat en Emmastraat straks "in de fik"?

Scaping an idea into an image takes some time... and slow energy.

De beweging der mensheid

Het is een beetje "de wereld draait door", maar voor een heel groot deel staat de wereld gewoon stil. Gisteren zag ik hoe het is wanneer alle water op de wereld bijeen zou zijn in bolvorm. Toen werd ik ook even stil.

Iedereen geeft maar richting, maar het is de optelsom die telt hoe de beweging is. Dat is de quantummechanica der mensheid. Het is allemaal zo eenvoudig in feite. Kijk, het is een levende spiraal om een inspirerend thema, niet-religieus, maar wel spiritueel, emotioneel, mentaal en fysiek, het gaat immers om de duurzame natuurkracht, die zichzelf vriendelijk toelacht. En het korte geluk van een bliksem waaraan de meeste levende wezens niet doodgaan. Of een vallende ster. 


We bewegen allemaal, in de levende spiraal. Wij zijn met al onze verschillen, ieder van ons uniek, ieder voor zich vormt zo een element in het geheel van de familie waartoe we behoren, ieder is het bescheiden DNA der mensheid. De mens is het DNA der mensheid. Ons allen past de bewondering voor het duurzaam leven. 

Hoe we reizen in de ruimte is als bewoner op de bol, de aarde. Roterend om de zon, die op haar beurt roteert om het centrum van de melkweg, alzo reizen we in een spiraal. En de melkweg op haar beurt reist in een curve op weg naar de ontmoeting met het ongeveer iets grotere Andromeda stelsel. Samen vormen ze de lokale groep, die op reis is in de lokale cluster, supercluster en in de grote onbekende nevel die we maar deels kunnen waarnemen, immers het merendeel ervan is en blijft oneindig onbereikbaar voor onze toekomstige instrumenten. Het grensvlak van waan en werkelijkheid, van wiskunde en wijsheid is er vol van. De zon schijnt, druppels twinkelen in het licht. Het is lente.

Re-adjusting the connection

Today I have done too much, not referring to my planning, but to my passion. This means I should re-adjust the planning more to my heart, however, hmmm... I made promises to others and there it is - doing that I made miscalculations or made mis-understandings (not listening enough to my inner voice), so my remidy should be to negotiate with my senses a little more before I make promises, I should get better CONNECTED and listen to my heart.